Onder epilepsie verstaan we een plotselinge verandering in het bewustzijn van de kat, waarbij krampen in lichaamsdelen kunnen optreden.

Toevallen ontstaan doordat de functie van de hersencellen verstoord is. De belangrijkste functie van hersencellen is het opwekken, doorgeven en ontvangen van elektrische signalen. Die elektrische activiteit wordt met ingewikkelde systemen in goede banen geleid en te sterke signalen worden afgezwakt. Bij een toeval is er sprake van een kortdurende ontsporing van elektrische activiteit van hersencellen. Deze ongecontroleerde elektrische ontladingen verspreiden zich door de hersenen en veroorzaken de verschijnselen die bij een toeval worden waargenomen.

De gestoorde functie van de hersencellen kan veroorzaakt worden door een ziekte of afwijking van de hersenen zelf, maar kan ook het gevolg zijn van een ziekte elders in het lichaam, zoals bijvoorbeeld nierfalen of leverproblemen (secundaire epilepsie). Meestal is er echter geen oorzaak voor de toevallen te vinden. In dat geval wordt gesproken van echte of primaire epilepsie. Bij epilepsie treden de toevallen bij herhaling op en met een zekere regelmaat. De tijdsduur tussen de toevallen is per kat verschillend. Als er meerdere aanvallen binnen 24 uur elkaar opvolgen, wordt er over 1 aanval gesproken met of zonder tussenliggende herstelperiode. Opvallend is dat epilepsie, in tegenstelling tot flauwtes, meestal optreden in rust in plaats van bij inspanning.

De toevallen verlopen in drie fasen, die bij de meeste katten duidelijk van elkaar onderscheiden kunnen worden:

Inleiding of Aura

Dit is de periode die vooraf gaat aan een toeval. De katten vertonen al afwijkend gedrag: onrustig, aanhalig, rare blik in de ogen, etc. Deze inleiding kan slechts enkele seconden duren, en valt dan nauwelijks op, maar kan ook enkele dagen duren.

Ictus

De eigenlijke toeval. Deze begint met omvallen en het dier verliest het bewustzijn. Er ontstaan heftige krampen van de poten en het gehele lichaam. Na enkele minuten treedt er een soort verstijving op gevolgd door ontspanning en de kat komt weer bij bewustzijn.De ictus duurt in het algemeen enkele minuten. Tijdens de ictus kan het dier urine of ontlasting verliezen. Of dit wel of niet gebeurt is geen maat voor de ernst van de aanval. De tongbeet zoals dat bij de mens voor kan komen, wordt bij de kat nooit gezien.

Post-ictale fase

De ictus wordt gevolg door de post-ictale fase. Na het bijkomen en overeind krabbelen, zijn de meeste katten volledig “de kluts kwijt” en hebben tijdelijk verlies van geheugen, zien slecht, lopen ongecoördineerd en zijn soms erg dorstig en hongerig. Deze post-ictale fase kan enkele seconden tot dagen duren.Tijdens de post-ictale fase dient de kat voorzichtig te worden benaderd, omdat het dier niet weet waar het is, de eigenaar niet herkent, mogelijk zelfs niet kan ruiken en slecht ziet. Een onverhoedse benadering kan een schrikreactie geven en zelfs agressiviteit.De hierboven beschreven vorm is de meest voorkomende bij de kat, maar er zijn ook andere vormen, zoals: kortdurende aanvallen van schokkende bewegingen met de kop, zonder dat de kat omvalt en het bewustzijn verliest; of toevallen waarbij de kat zich afwijkend gaat gedragen (zeer onrustig en hyperactief, wild rondrennen, naar binnen en naar buiten willen, staartjagen, vliegen happen, etc.) en waarbij geen krampaanvallen ontstaan.Als uw kat naar uw mening een epileptische aanval gehad heeft, is het altijd verstandig om contact op te nemen met de dierenarts. U zult in ieder geval gevraagd worden een dagboekje bij te gaan houden van afwijkende gedragingen: wanneer deze optreden, hoe lang ze duren en hoe het dier zich hersteld. Het is maar zelden nodig direct een behandeling in te stellen.

.Het doel van de medicatie is:

• Het vergroten van de tijd tussen twee (series) toevallen
• Het verminderen van de ernst van de toevallen
• Het verminderen van de lengte van de toevallen

De behandeling van epilepsie is levenslang, u kunt niet plotseling stoppen met de medicatie, dit kan levensbedreigen voor de kat zijn.

Tijdens een aanval kunt u het beste zo min mogelijk doen. U kunt een toeval die begonnen is niet stoppen. Probeer rustig te blijven en niet in paniek te raken. Probeer vooral niet de aanval te stoppen door de kat vast te houden. Voorkom dat de kat zich tijdens een aanval beschadigt. Katten hebben vijf wapens tijdens een aanval zonder dat ze daar erg in hebben: deze kunt u niet ontwijken, laat het dier dus liever met rust, maar zorg dat deze nergens af kan vallen.